In Memoriam – Walter Maas (1938-2025)
Oprichter van theatergroep Max Mini

Welke woorden zijn er nog?
De ‘oude heer’, zoals hij zelf altijd zei, is niet meer. En toch klinkt zijn stem nog — letterlijk zelfs, want tijdens ons kerstconcert sprak hij de voice-over in. Warm, herkenbaar, met die typische glimlach hoorbaar tussen de woorden door. 

Walter was Max Mini.
Vanaf het allereerste begin in 1966, toen hij samen met Mies een plek creëerde waar jongeren hun energie kwijt konden, waar expressie en samenhorigheid hand in hand gingen, waar een repetitieruimte veranderde in een tweede thuis. Hij gaf ons — generatie na generatie — een podium. Niet alleen om op te spelen, maar ook om onszelf te ontdekken.

Wat ooit begon als een alternatief voor de jeugd in Etten-Leur, groeide met Walter's vasthoudendheid en visie uit tot een bruisende, eigenzinnige club waarin creativiteit en kameraadschap centraal stonden. Alles werd en wordt zelf gemaakt: teksten, muziek, decors, kleding. Niet omdat het moet, maar omdat dat nu eenmaal de Max Mini-manier is. De Walter-manier.

Zijn lat lag altijd hoog. Maar belangrijker nog: hij leerde ons dat de weg ernaartoe minstens zo waardevol was als het eindresultaat. Theater was voor hem geen kunstje, maar een middel tot verbinding. En die verbinding voelen we nog steeds. In iedere show, iedere repetitie, iedere grap in de kleedkamers.

Walter was geen man van de spotlights — die liet hij liever aan ons over. Maar zijn licht schijnt overal doorheen.

We gaan hem ongelooflijk missen.
Zijn woorden, zijn lach, zijn zachte ogen die alles al gezien hadden en toch altijd wilden blijven kijken.

Rust zacht, Walter.
Je bent weg — maar voor ons blijf je overal.

Bekijk de Facebook post
Bekijk de Instagram post